Kilis’in Liyakatsiz Yöneticileri ve Bizim Nasrettin Hoca

Kilis’in yöneticileriyle ilgili konuşurken insan bazen Nasrettin Hoca gibi hissediyor. Hani şu meşhur hikâye var ya… Hoca, damdan düşmüş, etrafına toplananlara “Bana doktor getirmeyin, damdan düşen biri gelsin” demiş. Bizim de Kilis’te yöneticilerle ilgili bir derdimiz olduğunda, en çok anlayacak kişiler yine biz Kilisliler oluyor!

Şimdi düşünelim… Memleket küçük ama dertler büyük. Yol desen çukur, kaldırım desen eğri büğrü, trafik desen Allah’a emanet! Bir de bakıyorsun, her şeyi düzeltecek diye gelen yönetici, daha tabelayı asamadan “Ben buraya nasıl geldim?” diye şaşırıyor. İşte burada liyakat devreye giriyor ama gel gör ki Kilis’te bu kavram sanki “yasaklı kelime” listesinde!

Mesela, bir yönetici göreve geldiğinde öncelikle ne yapar? Ehliyetli insanlarla çalışır, halkın derdini dinler, çözüm üretir. Ama bizde durum biraz farklı. Önce koltuğun rahatlığı test edilir, ardından birkaç fotoğraf karesi sosyal medyaya verilir. Sonra? Sonrası Allah kerim!

Kilis’in yolları yamalı bohça gibi. Bir bakıyorsun çukur, bir bakıyorsun tamirat yapılıyor ama üç gün sonra yine aynı yer göçmüş. Sanki inşaat mühendisleri değil de çocuk parkındaki kum havuzunda oynayan çocuklar yapıyor bu işleri.

Peki ya trafik? Kilis’in sokaklarına girmek, labirent çözer gibi bir yetenek istiyor. Hele yanlış yere park eden araçlar var ya… Bunları çekmek için belediye değil, sihirbaz lazım! Ama bizim yöneticiler, sanki çözüm üretmek yerine “Vatandaş kendi çaresine baksın” diye dua ediyor.

Tabii ki işin esprisini yapıyoruz ama liyakatsiz yöneticiler şehrimize zarar veriyor. Kilis gibi güzel bir şehri, düzensizlik ve ilgisizlikle yıpratmak yerine, gerçekten işin ehli insanlarla yönetmek gerek. Yoksa biz her gün yeni bir damdan düşme hikâyesi yazmaya devam ederiz!

Ne diyelim? Umarız bir gün, yönetici atamalarında “Tanıdık mı?” değil, “Bu işten anlıyor mu?” diye sorulur da Kilis’te işler rayına girer. Yoksa biz Nasrettin Hoca gibi bekler dururuz: “Ye kürküm ye!”

Ne dersiniz, Kilis’in kurtuluşu bir fıkra gibi mi olacak, yoksa gerçek bir değişim mi yaşanacak?