MUTLULUK TAM OLMAKTAN ÇOK; OLMAK İÇİN UMUT VE ÇABANIN OLMASI OLABİLİR Mİ?
MUTLULUK TAM OLMAKTAN ÇOK; OLMAK İÇİN UMUT VE ÇABANIN OLMASI OLABİLİR Mİ?
İnsan zayıf bir varlık olarak doğar.
Tüm çocukluk ve gençliği, çevresinde gözlemlediği, yetişkinlerin kendisine kıyas ile daha mükemmel hallerine ulaşma çabası ile geçer.
Bu süre boyunca içerisinde bir amaç ve ulaşmak istediği bir hedef onu oyalar ve her ulaşılan hedef mutluluk yaratıp, yeni hedefler belirerek umudun devam etmesini sağlar.
Büyüme ve yetişkinlik ile hedefler azalır, umutlar yerini, var olanın korunması telaşına bırakır.
Bitmeyecek gibi görünen, umut, hedef, beklentiler azalır ve tükenir.
Gençliğin, umudun, beklentilerin bir serap gibi gizlediği, hastalık, yaşlılık ve ölüm gerçekliği berrak bir görünüm kazanıp, insanı endişe ve korkuya sevkeder.
Geçmişin daha güzel olduğunu düşünmeye başladığında, aslında bilinç altında bulunduğun anın ümitsizliği ve geleceğin endişesi belirmiştir.
Gençlik çağının en güzel yıllar olması, her şeyin eksik olmasına rağmen, içerimizde taşıdığımız ümit ve beklentinin yarattığı zindelik halidir.
İnsanı mutlu kılan en güzel zihinsel deneyim, her şeyin tamam olmasından çok.
