6 ŞUBAT DEPREMİ
6 ŞUBAT DEPREMİ
Tarifsiz acıyla yandık kavrulduk,
Maraş’ta ansızın dünya yıkıldı,
Duvardan duvara çarpıp savrulduk,
Antep’te tüm canlar yere döküldü.
Mayası bozuklar uydu sütüne,
Bindiler şeytanın uyuz atına.
Topraklar doymadı insan etine,
Benim damarımda kanlar çekildi.
Gönül koşmak ister yollar perişan,
Çaresiz bekleşen kullar perişan,
Dualarla dolan diller perişan,
Hatay’da ciğerim kökten söküldü.
Feryatlar figanlar çıkarken şâha,
Karda kışta kimler çıkar sabaha?
Ayazda yürekler dayanmaz âha,
Bu Şubat her evde ağıt yakıldı.
Enkazı saymaya yetmiyor hesap,
Ne benzeri vardır ne yazar kitap.
Yardıma gidenler düştüler bitap,
Adıyaman hepten yere çakıldı.
Her canın çilesi benim kederim,
İnsanlığım kadar bütün ederim,
Malatya bir yarım, Kilis kaderim,
Sahabe şehrinde boynum büküldü.
Cebel-i bereket, Cebel-i yiğit,
Çekiliği dertlere Türkiye şahit,
Osmaniye vermiş yüzlerce şehit,
Bahadırlar kabristana ekildi.
Urfa, Diyarbekir farkı yok benden,
Hepimiz kardeşiz hilkatten candan.
Rengimiz bu kilimdeki desenden,
Alçakça hayâller bir bir yıkıldı.
Çukurova mümbit Adana şendi,
Oraya da deprem darbesi indi.
Milletçe bir olma günü bu gündü,
Birlik Bayrağımız bu gün dikildi.
